Ah ne çok ben lazım bana!
Bize...

Ben bazen benden bu kadar deyip, dükkanı kapatıp, bedenimi, ruhumu nadasa almak istiyorum.

Bazen ben, bir hiç kimse olmak istiyorum!
Yalnızlığımdan da kurtulup, daha da yalnız kalmak istiyorum!

İşimden, eşimden, dostumdan, hatta kendimden bile izin almak, bir deniz kenarında içimdeki derin kuyulara attığım taşları bir bir çıkarıp denize fırlatmak, rahatlamak
Ruhumda oluşan sökükleri bir bir dikerek, alnımda, yüzümde oluşan çizgilere aldırmadan, ağzımın içinde gevelediğim fakat bir türlü dışarı çıkaramadığım cam kırığı sözlerin kanında boğulmadan, bir şişe kırmızı şarabın mayhoşluğunda kendimden geçmek istiyorum.

Güçlü olmanın ’müsaadesiz duygu hamallığı’ sanıldığı bir evrende bir füzenin ucuna takılıp, uzaya fırlatılmak istiyorum bugün ben.

Sonra evren içre evrelerin birinde, kendi evrenimi kurmak.

Minnetsiz
Eyvallahsız
Yalansız
Dolansız

Masalların bir tek çocuklara anlatıldığı,
Kıssalardan hisseler çıkarıldığı
Çıkarılan, edinilen her türlü hissenin tüm insanlık ile paylaşıldığı.

Çalmadan, çırpmadan, alın teri dökmeden sahip olduğu hiçbir şeyi kendinin saymadan,
Malını-mülkünü, etiketini-makamını kullanmadan, milletin başına vurmadan bir yerlere gelen insanların çoğunlukta olduğu,

Olanın toplum içinde yok sayıldığı, utandırıldığı, unutulduğu,

Öfkesinde cimri, sevgisinde cömert,
Hiçbir iyi niyetin kurnazlığa kurban edilmediği,

Ekonomik dalgalanmalardan uzak, kredi kartının geçmediği, limiti yüksek bir karta kadının kendini satmadığı, yüz gram et parçası için erkeğin bin takla atmadığı, bir tek aklın, emeğin sanatın para ettiği, ekmeğin, tuzun, şekerin başka bir emeğe karşılık hibe edildiği, kötülüğün iyiliği yenmediği, koca koca adamların milyonların önünde yalan söylerken hiç ezilip büzülmediğine şahit olarak, milyonlar onlara alkış tutarken hissettiğim o hayretlik duygusuna kapılıp, sanki onca yalanı ben söylüyormuşum gibi onların yerine küçülmek... küçülmek... küçülmek... olmadan sadece tüm güzelliklerin birbirine paralel olduğu, paralel evrenlerin birinde hem bir tüy kadar hafif, yok gibi,
Hem de tüm doğru insanlar gibi saygı gören, bir altın külçe kadar ağır, değerli ve varlığı bilinen olmak istiyorum.

Bir tek kalbimin gücüne inanarak mangal gibi yüreğimle var ederken kendimi, sözde aşk sayılan yıkıcı duyguların ateşinde yanmadan, sevginin o büyüleyici alevinde ısınmak, dinlenmek, huzur bulmak istiyorum.

Ben bugün kendimden, yani şu gördüğün benden istifa etmek istiyorum hayat!
Benim için bu dünyadaki tüm hesaplar tamamdır.
Ben tamamdır.

İstediğin bir gün, istediğin bir yerde helalleşebiliriz artık seninle...

Özlem SABA