Sana kırgınım!
Sana kızgınım!
Ama, Allah kahretsin!
Yine de seviyorum seni...
Aslın da sana hem ‘kal’ diyorum hem de ‘git’
Hem ‘benle ol’ istiyorum!
Hem de ‘olma’!
‘Git’ derken haykırarak!
Ama, sessizce içimden ’ kal’ diyorum!
Gerçekten bu kadar aşkımın esiri olduğunu bilmiyordum!
Ya da benim bu kadar çaresiz olduğumu…
İstiyordum ki, bu serzenişimi sen "duy!"
Ama, başkaları "duymasın!"!
Bu benim önüne geçemediğim!
Kalbime söz geçiremediğim!
İçim de bir medcezir hala…
Zaman geçtikçe ne varlığını unuta bildim!
Ne de yokluğunu inkâr edebildiğim!
Sevgime esir olduğum!
Yıllar sonra içim de...
Bir sır gibi sakladığım acı bir hatırasın!
İçimde ki, özlemle...
Hatırıma geldikçe kendin!
İçimi acıtan bu özlem!
Bu büyük hasret!
Kuytu köşeler de!
Göz pınarlarım selle döndü!
arkadaş!
Dinçer Dayı