HÜZÜNLE DOLAŞAN RÜZGAR
Kırgın rüzgârlar
savururken özlemi, Bir sonbahar akşamı hüzünle dolar, Bir yaprak daha düşerken göğsümden, Hayat, kaybolmuş hatıralara yol olur. Zamanın kapısını çalan çiğ taneleri, Anıları fısıldar; suskunluk da kirli, Kırık dökük gülüşler arasında sarkan, Her şey bir ağıt, gözlerimde birikmiş bir nehir ışıldar. Göklerde beliren yıldız kaymaları, Karanlığın kollarında yankılanır özlem, Geçmişin gölgeleri peşinden gelirken, Unutulmuş sokaklarda aydınlanır sevdiğim. Bir elveda fısıldar rüzgâr, telaşla, Hüzünlü bir melodi dönerken aklıma, Her köşede bir hatıra, her adımda bir yara, Zaman geçse de, bu sızı içimde kalır. Düşlerimde saklı, kaybolmuş bir sevinç, Belki de bahar rüzgârında bulur yerini, Yeniden filizlenir, umudun nefesi, Her yağmur damlasında aşk tazelenir... HÜZÜN DENİZİ |