Sus pus olmuş sokaklar
Kol geziyor adeta yalnızlıklar
Karanlık sardı şehrin dört bir yanını
Gecenin kasveti üzerimde
Şehrin mahzûn sükûneti hakimken vakte
Dökülüverdi dilimden katre


Süzülmüş kirpikler ve derin uykuda evler
Sisli bir şehir,
Camımın kıyısına vuran yıldızlar,
Yakamoz ve ay
Bir de yanıp sönen sigaram
Sıcak bir kahvenin kokusu
Ve yalnız adam
Bir yudumluk aşkım tek kadehte sarhoş!


Gece hayli cüretkar
Bir varmış bir yokmuş diye başlardı ya masallar
Ahîr zaman içine dalmışken rüyalar
Çıkıverdi yerinden hatıralar..
Aşkın saf hali bu aptal!
Bir şizofren gibi fotoğrafınla konuşurken
Nerden geldin aklıma hergün biraz daha yiterken,
Belki de en güzel intihar olurdu sana rastlamak yeniden
Düşlerinden düştüm beni kov içinden!


Bir yanım Özdemir Asaf
"Sana gitme demeyeceğim lavinia"
Öbür yanım Can Yücel
"Farzet hiç ayrılmadık gözümde tütüyor, gözümü tütsülüyorsun hala"
Bu nasıl bir vaveyla, düştüm hezeyana
Göğüs kafesime çarparak ölecek kalbim
Sanırım herşey yolunda.