GÜZ GİBİ YİTİRDİM YAPRAKLARIMIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın * Uzak bir yolculuktan dönmüş gibiyim *
* Yorgunum, tükeniyorum * * Şimdi bir şarkı * * Vurur acılarımı * * Karanlığın duvarlarına * * Ağlayacağım * * Çekin ellerinizi yakamdan * * Pişmanlıklar * * Yoksa dağılacağım * Anıları mı soruyorsun ? Hatıra defterimde kurumuş gül yaprakları Çatlak duvarlara çekilmiş Bir akşam GÜNEŞİ Hatıralarımı mı soruyorsun bana Hatıram sendin gözbebeklerimi güldüren Şimdi yok... vedasız ayrılıklarla çekip giden Dikenli bir bahçe şimdi mekanım Senin güllerin Hayalimde kalan ... simsiyah ! Benimse kalbimde, hasret dikenleri Bilmem hangi sığınağındayım yalnızlığın Bir de gözlerimde tünemiş sonbahar Yangınlar içinde koşuyordum rüyamda Boşuna değilmiş ... yanmalar bana göreymiş Rengarenk gökkuşağı beklemek Her yağmurdan sonra boşunaymış Anılarımı soruyorsun Mazi kalbimde hiç susmuyor ! Yağmur yağıyordu Hiç uğramadığın sonbaharıma Öylesine güç ki, hep hasretine sarılmak ! Unuttum aynaları hayli zaman Tüm aynalar kırılmıştı Geceleri uyumaya çalışırken Gözlerine masallar anlatırdım Uykusuz yaşayan ben , zombi olmuştum ! Kaç surete bürünmüştü sen gittin diye Anıları dizdim kurşuna her gece Belki bu yüzden hatıralar reyonundan Eski gözyaşlarımı çaldım gizlice İhanetine uğradım dostlarında, her sarıldığımda Bana uzanan elleri değilde Sivri yılan dilleri oldu Şaşkınım ! Vefadan eser yok buralarda Senden uzak Güneş batıyor alıp götürüyor hatıralara Sabah olsun, ne çıkar Bana öyle karanlık ki dünya ! Mevsimler mi ? Güz gibi yitirdim yapraklarımı Gel artık doğ bahtıma Isıt şu üşüyen ruhumu Yeniden gelir mi baharlar ? Sararıp solan SONBAHARIMA Günay Koçak 8. 10. 2024 |
Kutladım yazdıran yüreği, yazan kalemi
Gönlün abat olsun, mutluluk ve huzurla dolsun, tüm şiirlerin benzersiz ve de ŞAH ESER olsun
Şiirle kal, sevgiyle kal, hoşça kal