MEZARİSTANgün kadar aydınlık gece kadar karanlık duvar kadar ölü sarmaşık kadar canlı telkari kıvrımlı oyalı bir ömrün döşünde camekan gibi saydam ışığın şavkıyla tavlanmış örgüden bir işlemede ajurlu revzene ............. gözyaşı damlalarının olgunlaştırdığı o ince akıllar uçtu ve feveran üstüne feveran taştı ruh bedenden çakıl taşları gibi saçıldı hüzünler patikadan yollara toplandılar hep birlikte ağladılar sonra dağıldılar uzun uzun selviler kendi aralarında konuştular bir sonbahar sanrısı kadar boyluydu acı ve bir o kadar yıkıcı bir o kadar keskin sonra kısa kısa adımlarla yürüdü gitti geride azımsanamayacak büyük bir kederle .......... ayşe uçar 08102024 07:43 |
Ortalıkta onca mezar yeri kimse bilmez kimi nereye gömeceğini.
Tebrik ediyorum. Güzel bir şiirdi.
Selam ve Saygılarımla...