GÜL DAİMA...Ancak böyle yakışır gülümsemek bir kula Güldüğünde gözüne ay ışığı düşüyor Senin uzağın gurbet, yanın aynıyla sıla Senden uzak kalanlar yüreğinden üşüyor Güldüğünde gül açar kurak çöllerde bile Baharlara dönüşür zemheri zamanları Hüsnünü anlatırken sığmazsın hece, dile Her can özler seninle geçirdiği anları Muhabbetin bal - kaymak bir emsali olmayan Dostunun, yareninin can olursun canında Akıl terazisinde us*dan ırak kalmayan Kul elbet hayal eder, seni her dem yanında Ola ki bir sebeple uzağa gittiğinde Işıltılı varlığın yokluğunda özlenir Özlemin her faninin burnunda tüttüğünde Gelecek misin diye her an yolun gözlenir Allah özenmiş sana sima*n, kaşın, gözüne Yürüyünce endamın ceylanı kıskandırır Lal olur ağzı, dili kim bakarsa yüzüne Mecnun, Tahir, Ferhat’ı ve Kerem’i andırır Dostunun tasasından hüznün derine iner Belli ki feyz almışsın insanlık yasasından Olmadığın zamanlar günler geceye döner Eşsiz yoldaş, arkadaş, yarensin en hasından Kim bilir ne çok üzgün, hiç olmazsa bir anlık Yanına gelemeyip uzaklardan bakanlar Bilirler ki cihanda her yer olsa karanlık Aydınlıktır daima bulunduğun mekânlar 05.09.2026 |
Görünce güneş doğdu yüreğimin üstüne
Açıkça söyleyeyim aşka damga vuruşun
İbrişimle bağlandı gönlüm bu güne düne
Mükemmel.
Tebrik ederim üstadım.
Selam ve saygılar.