Hiç bir karanlık saklayamaz içimdeki
Öfkeni
Hangi toprak kabul eder yorgun bedenini
Hangi yalanlar saklaya bilir varlığını
Bitermi sence her şafakta başlayan baş kaldırışların
İçindeki yangını hangi dağın soğuk suyu söndürebilir
Hangi denizin okyanusun dalgaları öfkene bent olabilir
Hangi varoş sokak saklar seni insanlardan
Hangi kalem yaza bilir senin anlattıklarını
Doğrularını
Hangi pişmanlık seni seni güldürebilir
Hangi şarkının sözleri seni susturabilir
Hangi ağıt avutur yalnızlığını
Hangi limandan kalkar seni yarınlara götürecek gemi
Hangi raylar taşır senin yorgun efkarını
Söyle hangi tren gider senin yarınlarına
Hangi otobüs hangi araba söyle
Ne ben doktorum nede sen hasta
Hiç bir ilaç sökmez İçindeki cerahati
Boş ver sen yaz şiirlerini
Kus Öfkeni kalemimle insanlara
Kus Öfkeni adaletin yokluğuna
Sen kaleminle anlat
Mutluluğu
Çocukların kırlarında koştuğu
Ağaçlarında salıncak kurup oynadığı
Kuşların özgürce kanat çırptığı
Mutlu mesut yarınların yeşil ormanını
Dedim ya ne ben doktorum
Nesen hasta
Senin tek ilacın var oda bu dünya