Ben kimseden masallar dinlemedim
İçindeki yalanlar yüzünden
Ben yalnız yürüdüm hep sokaklarda caddelerde
Kimseye yük olmayayım diye
Ben hiç korkmadım karanlıkta
Ne başı boş köpeklerinden nede bilinmezliklerinden
Tek başıma sırtladım hep
Yaşanmışların ağırlığını
Tek başıma göğüs gerdim
Acıtsa da gerçeklerin bıçak darbelerini
Yeri geldi yalın ayak yürüdüm soğuk ve puslu sokaklarını
Hayat denen şehrin
gürültülü soğuk sokaklarını
Biliyormusun içim donsada soğuktan ben hiç üşümedim
Yalanların ve hayinliklerin
Buz gibi Esen rüzgarlarında
Her yanımda köpekler havlasada kurtlar ulusada
Ben hiç korkmadım onlardan
Ne ışığım oldu karanlıkta nede yol gösterenim.
Ben hiç yorulmadım kaybolmaktan ve kendimi aramaktan
Hayat denen bu şehrin bilinmez caddelerde sokakaklarında
Her mahallesi farklı olsada
Sonu hep aynı sokağın bilinmez karanlık bir labirent e açılıyor son dönemeci
Dedim ya ne yoruldum yürümekten
Ne korktum karanlıkta havlayan köpeklerden
Nede üşüdüm içimi titreten keskin soğukta