AYRILIK ŞERBETİKöprüler yıkılır dereler taşar, Ayrılık Şerbeti içtiğin zaman. İnsan aklı buna aniden şaşar, Ayrık otlarını biçtiğin zaman. Güneşi beklersin erkenden doğar Karanlık dediğin her yeri boğar Yağmurda gezersen üstüne yağar, Bahçede La havle! çektiğin zaman. Hiç bitmeden yanar içimde çıra Kalbimde kapanmaz açılan yara Bahtımı sorarsan doğuştan kara, Yıkık köprülerden geçtiğin zaman. Sanırsın bu dünya yandı yanacak Herkes seni birgün gelir sanacak Sofranda ekmeği kimler banacak? Dostunu yeniden seçtiğin zaman. DOĞANAY’ım kışın sonu bahardır Bütün sevenlere hasretlik vardır Dünya geniş derler hastaya dardır, Birgün yataklara düştüğün zaman. Kemal DOĞANAY |