KefensizimKalbim ağlıyor Moloz yığınları arasına sıkıştı Örümcek ağı demirlerle örülü Işığa muhtaç Çıkmıyor sesim Nefessizim Çaresiz bakışlarla Bitmeyen sallantılar Soğuk hava buz Tutuk diller Buruk yürekler Acı bekleyişin adı Kıyamet mi mahşer mi Gece okunan selâlar Yine bi darbe Yine yine ürperten kaos Ağlıyor umutlar Yoksunluklar Yârsiz evlatsız Babasız anasız Kimsesizlik Üşüyorum/z Ellerim dondu Bembeyaz oldum Tutunamıyorum -U y k u m geldi -U y u y o r u m Hayallerim geleceğim uyuyor Yudum yudum ölüyorum Kepçe mi olsam Yoksa sihirli bir değnek mi Olamıyorum Yetemiyorum Duramıyorum Koşuyorum Ulaşamıyorum Şehir/ler harabe Ben paramparça Dayanamıyorum Nefesimi yuttum Hıçkırıyorum Ağlamaktan Dağlanmaktan Altındayım enkazın Duyanım yok Bir yudum su verenim yok Bu acının tarifi yok Yokluktayım Diri diri ölüyorum Toprak değil taş yığınları Daracık kabrim Kefensizim Sesimi duyan yok Sesim yok Yokum Yok .. (6Şubat4.17) |
Biz şiir diye ağıt yakıyoruz.
Ne yapalım. Uygar medeni diye görünen bu tedenni bu fetret devrinde dünyaya geldik.
Kaleminiz, Kelamınız zeval görmesin inşallah u teala
ALLAHA emanetsiniz. Hep beraber ALLAHA emanetiz
Hürmetlerimle efendim