SonrasındayımSonrasındayım her şeyin Senin, kendimin, sevginin, özlemin Gül dikeninden kanarmış öğrendim Başka bir kentin sokaklarında öldük biz Varlığımız en büyük matem Neyimizi koruyabildik ki kendimizden? Tüm ışıklar söndüğünde Aydınlanacak her şey Sonrasındayım her şeyin Canın, tenin, sevincin, kederin Bir boşluğu şişiriyor içimde Tüm bildiklerim Tane tane çürümüş zaman Sağır bir martı gibiyim Sürekli bağıran Sular durgun ama kirli Aşina diye bir şey yok, biliyorum Her şey sırlı Sonrasındayım her şeyin Işığın, gölgenin, siyahın, mavinin Sesimden yerlere damlıyorum Yetersiz rüzgârın şefkati Toprağın koynuna kanıyorum Heybetime bakarken aynalarda Taş değirmenlerde öğütülmüşüm Uyanıyorum |