Zamanın yüzü ne kadar kirli
Sen öp öyle ruhunu Valentina
Unutkanlık dokunurken loş bir ışığın tezgahında
Rüyamızın sırtında hançer sıcaklığı
Damarlarımızda ne kadar biz kaldı
Ve ne kadar bizden kalbimiz?
Gülsen değişirim en azından
Ağlasan iklimler kurur ellerimde
Bile bile uzaklarda bir şehir kuruyorsun kirpiklerinle
Kaçırabildiğini kaçırarak benden
Saçlarını tutuşturan gece firarda
Ne varsa dökülmüş ceplerinde
Yor kalbini mademki savaştasın sıradanlıkla
Bir beklentiyi çiz sarımtırak fırça darbeleriyle
Mevsimleri anlatan çıplaklığıyla
Şehri ve kiri
Gelgitleri
Hayatın ökçesindeki iki yolcuyuz
Kör iki bekçisi
Neyi ne kadar bilmeliyiz ki?

Gökten üç cemre düşmüş
Üçü de bizden değil
Bizim illere değil
Anlasana el olmuş kalplerimiz
İç içe geçmiş silüetler peşimizde
Bu defa iyi bak Valentina
Hayatın göğsünü delercesine
Bir mezara diri diri girercesine
İnan bir şeyler var görülecek
Bir ucu hayatta
Diğer ucu sanki güzel bir rüya
Nakış nakış desen desen
Bir şeyler var görmeye değecek
Bak oralarda
Bir bilsen...