YİNE KONUĞU SENSİN
Sen Mevlâ’nın lütfusun, şu deli gönlüme eş
Yine konuğu sensin, son yazdığım şiirin Kimi zaman ay oldun, kimi zaman bir güneş Yine konuğu sensin, son yazdığım şiirin Senin kokun bambaşka, güllerin serasında İnan başka huzur var, gözlerin karasında Gönlümüm bahçesin de, çiçekler arasında Yine konuğu sensin, son yazdığım şiirin Akşam sefaların da, sevdadır başta esen Nede güzel olurdu, "çok sevdim" seni desen Dudaklarım da şarkı, aklımda da yalnız sen Yine konuğu sensin, son yazdığım şiirin Nasıl mutlu olurum, o tatlı sözlerinde Gülünce güller açar, gamzeli yüzlerinde Ellerim ellerin de, gözlerim gözlerinde Yine konuğu sensin, son yazdığım şiirin Ulu ağaç altında, dizin de yatıyorum Eda ile cilvene, ben zaten bitiyorum Sana olan tutkumu, aşkı anlatıyorum Yine konuğu sensin, son yazdığım şiirin Elbette özne sevda, fiil, sıfat değişken Şair olan benim de, sen oldun aşkı bilen Redifler sen diyorken, kafiyelerde de ben Yine konuğu sensin, son yazdığım şiirin Deli gönül arayıp, sevdiğini bulunca Vuslat koşarak gelir, gönle bayram olunca Lüzumsuz’um aşk ile, kalbe sevda dolunca Yine konuğu sensin, son yazdığım şiirin Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |