Vicdan ÇarmıhımKendilerini yok edenleri gördüm Gören özümle Diri diri öldüm Bir değil Bir çok kez Fiilen olmayan sevgilerle sınandım İnatla bir umuda yaslanırken Yaşlandım Vicdan artım çarmıhım oldu Çivilettim kendimi Tek kusurum Tek kurşunumdu bu Yaşımla özümü çürüttü merhametim Bastığım basamağım Uçuruma açıldı Çok sert düştüm Boynumda hala sallanan Haddiz sevdalarımın ağı var Beni vicdanımdan astılar Beni merhametimden ittiler Beni sevdalarımdan yüzdüler Düş sokağında Düşsüzlüğe açılan yollarda Bir kaldırım taşı oldu hassas yerlerim Ayak masajıyla Cana gelmeyi bekledi kalbim Ezildikçe ezildim Denizden çıkarılan balıktım belki Karaya sürüldüm Nefese doymayı bekledim Boğuldum Kanatsız bir kuşun uçmasını Dilsiz bir kumrunun ötmesini beklemek imkansızlığında bekledim Nefesi suya Kanadı yele Dili hiçe Ellerimi şiire bırakıp Mavi bir resme suret olup Beyaz bir buluttan Akan olmayı bekledim Gül yüzüne bakıp gülen olmayı diledim İsmini verdi düşlerime mor güllerim Fiilen ölmüş birinin medediyle istedim O kadar çok istedim ki Nazarlarında c’ansız olduğumu unuttum Ve yokluk an gibi yarınlara akarak Aklımda şimdi _beyhude |