Hangi düş’ ün çeperinde saklıydı mazi ve hangi gölgenin sarmalında yitip gitti umutlar.
Köhne bir dişin ısırdığı dişil gezegen ulvi bakışların asılı kaldığı göğün kopuk kopçası ve öykündüğüm yerlisi olduğum mısralar hüzne peşkeş çektiğim dil yaram yürek yamam…
Aşkın kat izinde saklı bir ç/engel öncemde olmayan sessiz harfler nidaları eşeler yarım ağız sevmeler…

Cılkı çıkmış bir cihan
Ertelenmiş aşklar diyarından
Arda kalan şiir ve isyan
Neye mi namzetti aşk?
Neyden mi ibaretti insan ve bunca gizem
Peşi sıra giden titrek seyrinde gözlerimin
Kirpiğime takılı ağıtlar
Kaybolan benliğime zimmetli gönül gözüm ile
Payidar
Olmanın verdiği hikmetle
Bahtiyar bir kelama imzamı attığım
Ön sözü yorgun hayallerin bahçesinde
Saklı sandukam
Sevecen yüreğimde kopan kıyamet ve nicesi
Baş veren bir rüya iken
Gönlümün tuttuğu çeteleden
Arda kalan

Ne şiir ne yalan ne sabrın sonlandığı
Ne elzem ne noksan yalnızlığın sıradanlığı
Geviş getiren bir imgenin ritmi
Köpüren denizin öfkesi
Ağdalı yankıların şiirlerin nefesini
Tutup yüreğini bir bir imgelerle diktiği
Şairin ağıtı
Şairin efelendiği
Şairin sözüm ona nüktesi

Sıra sıra dağlar
Ve dik yokuşlar
Sürgüne gönderilmiş şehir ve şiir
Namı alıp yürümüş bir kere sırların
Nezdinde kapışan güneş ve dolunay
Hecelerin idam fermanı
Şair ki koyacakken son noktayı
Ve dokunulmazlığı içgüdünün
Hangi seferde saklıydı sahi gölgelerin gücü?

Bir rabıta
Belki de miadı dolan bir fıkra
Metruk hanelerin rüzgârına kapılan ve kapatılmayan dosya
Nelere tanıklık ederse etsin gözler
Gönlün el yordamıyla sadece susar ve sessizce sever
Hoyrat rüzgâr
Tebessüm ehli bir sır bir nakkaş bir de uçan uçurtmam
Uçmaya gör
Sevmeye durdukça
Yere kapaklanan imgelerin batılında
Ve de bir batında doğacakken güneş ve ay
Atıl yüreklerden gelecek sesi beklemekle eş değer
Kalem her yazmadığında nasıl da yüreği tekler

Şairin ve azabının uğradığı gazabın salkım saçak nidaları
Eşref saatinde ömrün
Esefle hazır ola durduğu her gün
Gecenin nutku tutulur tutulmaz
Devreye girer isli yollar
Sisli sevdalar
Titrinde evrenin
Kap kaça uğrayan umut ve nice dilek
Uğultuya kurban giden sessizlik
Namı alıp yürümüşken eskiyen şiirlerin
Eskimeyen gölgesinde saklı şair

En çoğun en azın
Derdest olmuş tüm nazın
Niyazın sonlanmadığı bir düzenek
Yerin göğün kompetanı aşka meyyal nice bulut
Ve tek izlekte saklı iken umut
Bitimsiz bir ritüel
Gaipten gelen her hayal
Aşkla hemhâl
Mademki ilhamın perde arkasına saklanan
Aşk ve kelebek mizaçlı tüm duygular
Başka bahara saklar gecikmiş sevincini
Temize çekmek adına da yaşamı
Bir yürekten diğerine konmanın coşkusu
Ve şiirin yongası

Yamalı yüreklerin ve şairin de nasıl ki meali
Bir diyez
Bir hicaz
Bir de sonlanmayan o karanlık dehliz
Gün ışığını pazarlayan hayallerin de kayıtsız
Kalamadığı kadar
Gönlün ulvi rotasını çizer
Kalem ve şiir
Noksan hecelerin rüzgârına kapıldığı kadar
Kanat açar
Ansızın da sızar
Bir yürekten diğerine aktarmalı bir tren gibi

Sinesinde saklı sihirli bir d/okunuş
Ufkun bitimine doğru ilerlerken aşkın ritmi ile hemhal
Gözü karardığı kadar
Göğe dokunur kanatlarından dökülen
Her benek her kelebek
Bir rüyanın da sonlanması misali
Şiiri yazıp da güne noktayı koyar şair
Bir sonrasına sadık ve hayal gücünde de saklı iken tüm sihri
Misyonu mademki ilhamın arka bahçesi
Yüreğinden de eksik etmediği
İlham perisi
Naçar
Ve umut dolu
İkilem yüklü yüreğinin tek muradı
Ve şiir iken sonsuzluğun bekçisi…