YOl
Yer
herhangi bir tren garı Oturmusum karlar altında bir banka Önümde uzayıp giden soşe demir Tıpkı gelecek gibi ufka doğru Umutlarımı alıp goturen tren Saat 3 gibi saat 5 gibi geciyor Omuzlarimda canım Alıp gidiyorum Yolda bir iki duman sigarami yakınca Uzaklardaki kış ortusune takılıyor gözüm Nice sine ev yurt olmuş bu ovalarda Bir benlik neyi arar Kimi sorar Soşe demir uzadıkça Kış güneşi camdan içeri vuruyor Koridordan konuşmalar duyuluyor Çocuk sesleri karışıyor ısınan yüreğime Bir an geçmişin kiri pası siliniyor Icimde sımsıcak bir umut beliriyor Gideceğim yerler icin Celalsiyorum inecegim istasyonda Usulsa basamaklardan aşağı iniyorum Yol devam ediyor bensiz Nicesini nicesini taşımak için bir ozana |