Dün istasyonda bekledim seni.
Geleceğim demiştin hani.
Son tren de ayrıldı gardan.
Ellerim yanıma,
Ateş bağrıma düştü.
Gelmedin bir tanem gelmedin.
Bak bizim şarkımız çalıyor radyoda.
“Gel tanışalım önce”
Dinliyor musun?

Ayak izlerini aradım bir bir
Cadde ve sokaklarda.
Hani ayağım bir çukura girmişti de sendelemiştim,
Ve sen tutmuştun beni,
Düşmekten kurtulmuştum.
Bugün yine o yerden geçtim
Korktum düşerim diye
Yanımda yoktun
Neredesin ay yüzlüm!

Otogara koştum ardından.
Otobüsle gelirsin diye.
Bekle geleceğim demiştin ya
Boşa beklemiştim tren garında
Otobüsün çoktan gelmiş olmalıydı oysa.
Tek tek peronları dolaştım.
Edirne’den gelenler,
Ağrı’dan gelenler
Boşaldılar birer birer.
Anneler, çocuklar, sevgililer,
Ama sen yine yoktun
Neredesin ay yüzlüm!

Oturduğumuz kafeye gittim
Aynı masada
Aynı koltuğa oturdum
Boş bıraktım senin yerini
Gelirsin diye.
Bir kapıya, bir saate, bir perona
Saatlerce baktım.
Neredesin ay yüzlüm!

Ayaklarımı sürüyerek eve döndüm
Kafamda bin bir düşünce
“Ya kötü bir şey olmuşsa.
Mutlaka gelecekti oysa”
Televizyonu açtım korkuyla
Kanal kanal haberleri dolaştım
Şükür, kaza haberi yoktu ilk defa.

Acaba yarın mı geleceksin
Yarın sabah tekrar gideceğim.
Tekrar bekleyeceğim seni
Ne olur çabuk gel, bekletme e mi?

Hava karardı bir tanem,
Tıpkı bahtım gibi.
Hani bekle demiştin
Hani, geleceğim demiştin,
Bekledim, gelmedin.
Neredesin ay yüzlüm!

2008 KIRIKKALE LEYLA İNAN