KIRLANGIÇ AKŞAMLARIKahrına geçiyor zaman şimdi Kırlangıçlar en münis kendi uçuşundalar Kaybeden ben miyim korkan sen mi Kopmadan bağ umutlarım hülyalara dalar Hayal mi rüya mı öyle değil kırılıp giden Hamulesini uçuruyorsun telefon mektuplardan Huyundur ne çare elden ne gelen Hayrını umup vezinsiz dalgalardan Akşam ezanlarına konuyor kırlangıçların sesi Alnımı alnına yapıştırıp umutsuzca şöyle Ahını ödeyeceksin aralanmadan perdeler Akıp duracak fırsatlar serin sellere Ne anlarsın uzaktan söylediğim türküleri Ne bilirsin sesim sesinde kaybolacak Ne şensindir vuruyorum kendimi kendime Ne bilsinler bulutlar dağları yutacak Günler yalpa vurup geçiyor adetlerine Güzelsin kendine acıların benim bahçeme Gülsün ama dikenlerin fazla kanatıyor Güldürmedin tutuk çek kinliğin esiyor |
kırlangıç olmak istedim bu şiirde kutlarım