Anneme ve bütün annelere

Açılmıyor kapılar gelmiyor sesin
Mevsimleri getiren nefesin nerde
Kanıma can veren nefesin
Toplayıp gittinmi hatıran nerde


Dilsiz kalmaktı seni sevmek
Karanlıkta konuşmaktı ellerin
Razı olduğumuz kuru bir ekmek
En iyisi çaresizliği yoldaş ettin


Patika yollardan koşarak gelirdim
Sarı yapraklarla sonbaharı savurdun
Sen yoksun mana yokmuş bildim
Varlığına sahip ruhunla yoğurdun


Çalkantılı ömrü eleyip bitirdin
Çatal vakitleri sürdün gözlerinde
Yangınları devşirdin gül gibi içtin
Masal oldu şimdi ömür ellerinde


Ağlamaklı anıları çağırdık yalnız
Uzaklara karıştın gittin dinlemedin
Bezmiş resimlerin kaldı sarı kız
Zorlu bir savaşı gülerek bitirdin


Saatin yelkovanı vurur zamana
Dijital vakitler önemsiz şimdi
Sensizliğinde söz duvardan duvara
Kurumuş kuyulara gözlerin indi.