d e v r i d a i maltımızdan kayar vuslata mı hasrete mi kanat çırpar seçemediğim demiryollarım o herkesçe malum hüzünlere göz kırpar kadere karşı cephelerde kimi mağlup kimi galip zabitlerin haritası avuçlarım yoksun kalbim devridaim gecenin damarlarında yoksun zihnim senden yorganlar örterken hatıralar üstüne y terkedilmiş bedenlerde o rehnedilmiş ukdelerde k dün s bugün u yarın n atlasında pişmanlıkların yoksun martıların çığlığında yoksun eriyip giden şehrimin günbatımına yanan camlarında altımızdan kayar vuslata mı hasrete mi kanat çırpar seçemediğim demiryollarım rol yazılmamış yoksun bu sahnede sadece ellerim bir de cefadan uzamış tırnaklarım bu yüzden ne zaman canım ağlamak çekse hep kanar avuçlarım İSTİSNA (11 Ekim 2008, Polatlı-Haydarpaşa) İstisnalar kaideyi bozar. (önceki şiir: “masam”) |
yokluğunda acıyı dokuyorum ince ince
hep hüzün
hep kıpkızıl gökyüzü
sevgiyle