PEJMÜRDE
Sen kadın! Bir yabancının koynunda
-Aşkı cehennem ateşiyle yıkanan- Prangalar giymiş kalbinin zifiri karanlığında Bedenini dolunayın ruhuna adayan Bilmez, bilemez senin gibiler değerini Yalnız bir kalp uğruna yaşayan sefirlerin Ancak ve ancak kölesidir bunlar namütenahi Bir kağıt parçasına avam olan sefillerin Yaşamak böylesine coşkun denizlerde Ak pak suyu bile zehrederken varlığın Dileyecek olsam ki huzur tek bir saniye Kırk gün kırk gece hesabını soracaksın Fakat nedendir koşmuşsun ayağının tozuyla Üçüncü şahsın koluna -ki böylesi nadan görmedim- Söyle yine hangi pejmürdenin kandın da yalanına Murdar kalbini aşka layık zannettin?.. |