Söylemesi anlatması zor
Sorma söyleyemem dost edindim yalnızlığı
Bıktım güler yüz gösterip Sırtımdan hançerleyen insanlardan Dünya güzel görünür Lakin dikenli Kullar var Zamansız yaşatır acıları Yoruldum bugün yarın demekten Her gün tükeniyor azar azar Griye dönüyor mavi parçalar Çöküyorum içten yavaş yavaş Eskiden siyah idi saçlar Şimdi beyaz görüyor Gerçeği söyleyen aynalar Arada bir gülesim gelir O anda bir çocuğun ağlama sesini duyarım Vazgeçerim o gülme hakkımdan O hakkı o ağlayan çocuğa bırakırım O gülümser ise belki Gülmeyi unutup vicdansız olanlar O gülümseyen çocuğu görüpte Unuttukları vicdanlarını hatırlar diye |