Şehir yorgun ben yorgun
Sokaklar sessiz durgun
Geceyle gelen yalnızlık
Gönlüne olur büyük vurgun
Ay doğmaz
yıldızlar ışık saçmaz
Duvarlar soğuk konuşmaz
Saatler durmuş
zaman geçmez
Bir elim de kalem
Döküyorum içimdekilerini sağır dilsiz
Sadık
dostum masamdaki
beyaz kağıda
Satır satır şiir olur
Dönüşür feryad ile ağıda
Zaman içinde bir yolculuk
Alıp götürür beni
Çocukluğuma gençliğine özlediğim
O yıllarıma uyanırım tatlı düşün ortasında