Yaklaşma, Yoksa Vururum Beni !
yaklaşma
çek yanağımdan ellerini dokunma yangınıma yaklaşma.. yoksa vururum beni.. hiç acımam da, bilirsin iyi bedenimden çıkarıp benliğimi tek celsede kırarım kalemimi kapına bırakırım çürümeye yüz tutmuş cesedimi pencerendeki düşlerde kurtaramaz bizi ölüme kurduğun pembe hayallerde sahi..! benim hayallerim nerede hangi boş anımdan hangi vakit çaldın onları sol yanımdan yangınımdı sol yanımda ki yaralarım yarınsız.. yarım bıraktın... ’yâr’mıydı yoksa adın hem adın değilmiydi bana bıraktığın en büyük acın ! üstelik dualarımdın kavuşamadığım kabulune tutuşamadığım dualarımdın Şimdi dualarım da kaldı yarım... yaklaşma ! ellerinden kayar soğuk bir aşkın tepeleri... avuçlarım kanar bu aşk böyle bitmemeli kenarındayım hayatımın artık düşünmemeli yaklaşma.. yoksa vururum beni..! kimseye ses etmem, yere yıkılmış bedenimin yerini cesedim üşür şakağımda erir berf* taneleri kaybolurum kışın beyazında kaybolurum kara karışmış karmaşık duygularımın altında altedemediğim bir yanlızlığım vardı aslında aslında.. çok eksim, eksiğim vardı tuallere çizdğim satırlarda susakaldığım hece aralarında ünlü, ünsüz benzeşir olduk renklerin arasında ama tek eksiğim sendin hâla senin rengindi donuklarda soluklarda soluk soluğa bıraktığım spatulamın ucunda yansımasını vururken mavinin dalgalarına pek çok eksiğim vardı hâla... fırçamı çarptım dağların rüzgarlı tepelerin yamaçlarına koskoca dağ, avuçlarımda ya ! şimdi dağları da ağlatırım bu ayrılığa ceylanları da kaçar pınarlarından nasılsa benim ya tuale sığdırdığım bu dünya maviye boyardım, bulutlarını da dağ evini de yok sanmayın onu da dağların ardına saklardım saklımdakilerdi zaten tuale kazıdıklarım aklımdakilerdi sebebsiz yere sakladıklarım ey saklım ! şimdi git burdan tualden git, aklımda sakldığım diğer yarım git ki unutması gerek seni bu canın git işte annecik git ki unutması gerek seni bu ceylanın dönme geri bakma geri unut beni ve yaklaşma bir daha sakın ! yaklaşma yoksa vururum beni hiç acımam da bilirsin iyi bedenimden çıkarıp benliğimi tek celsede kırarım kalemimi kapına bırakırım, kokmaya başlamış cesedimi yaklaşma ! yoksa... M. Fatih Çetinkaya 23/o3/2oo8 03:33 *berf: kar tanesi |