İHMAL VE SABIRdolapları doldurdum , üzerimden , çıkarıp çıkarıp , astım kimi taze bir bahardı kimi soğuk bir kış kimi ısıttı, kimi üşüttü, üzerimden, çıkarıp çıkarıp, astım kimini alda bir güle, kimini karda açan kardelene emanet ettim, ihmallerim, ağladı, duvardaki askıdan, dolapta ki telden ben ağlayan, ihmallerin denizinde boğulurken, sabır taşları gibi çatladım, zaman, kum gibi aktı, ihmallerin denizi, denizin dalgası, sabrımın kumları, karıştık, öyle bir homojen yoğurt olduk ki ekşi bir bataklık, bataklıkta açan bir gül ne hayat belirtisi var, ne yaşama sevinci, ihmal ve sabır arasında , çatırdayan bir ömür, yeni bir gün, yine adım’sız bir gün ‘aydın Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel-karagöz #ihmal-sabır |
gözyaşı şiiri diye düşündüm ne yazık
ve ne de güzel bezemişken duygulara.
eyvallah.