Gönül karanlık zindan, gözler âmâ,kalp hissiz
Kul suratsız, insafsız, yürekler merhametsiz
Evlâtlar da duygu yok, anne baba ilgisiz
Nefes almaya değmez bu dünyada sevgisiz.

Gece zindan karası, gündüzler gece gibi
İnsanlık tam kenar da, görünmez yar’ın dibi
Sevgi iyileştirir, o bir gönül tabîbi
Gönülleri sevgiye muhtaç kılmış sahibi.

Sevgi gittiği yeri cennete çevirendir
Karşılık beklemeyen, istemeden verendir
Sevgi bağışlayandır, affedip,hoşgörendir
Kapalı kapılardan anahtarsız girendir.

Kırılmışlara destek, yorulana dermandır
Kalpten kalbe köprüdür, en anlamlı fermandır
Her rengi bir araya toparlayan harmandır
Sevgi birleştirendir, sevgi tamamlayandır.

O, gönül çeşmesinde âb’ıhayat iksiri
Pür’i pak eder kalbi, kalmaz nefretin kiri
Hastalıklı bir ruhun en güçlü panzehiri
Sevgi kalpler fetheden bir istiklâl şairi.

Sevgidir baş veziri, iman varsa gönülde
İman, sevgi,eşittir; hoşgörü kalır el de
Sevginin kokusu bir, manası bir, her dil de
Sevgi rahmet pınarı, sevgi vahâdır çöl de.

Yaşamanın gayesi, huzurun can damarı
Mutlu olmanın yolu, aşkın en kâdim zarı
Aile yapısının direği, dört duvarı
İmanlı gönüllerde büyür sevgi çınarı.

Bir söz düşmeye görsün Hicranî’nin diline
Âşık susmayı bilmez, vurur gönül teline
Kalem şahitlik eder aşkın en saf haline
Sevgi aşk, sevgi ilaç aşıkların gönlüne...

Nûriye Akyol
12/7/2022