CEKETSİZ DEDE
Mevsim kış, kar bezekte, hava bir hayli soğuk
Okuluna gidecek parmak kadar bir çocuk Dede yaşlı ve yorgun, öksürür boğuk boğuk Karda yol açarken ter alında boncuk boncuk Çocuk cılız ve yorgun, yükü bir hayli ağır Dede der ki “Geride kalınca beni çağır.” Gerçi çocuk seslense duymaz, kulağı sağır Üzerinde kar tutmuş giydiği deri gocuk Isı sıfırın altı ağacın kuzlarında Ayakta durmak da zor sulanmış buzlarında Yürür okula doğru çocuk omuzlarında Okusun da açılsın diye minik tomurcuk “Ceketimi satarım okuman için” derdi Bizi kurtarmak idi onun en büyük derdi Ceketsiz kaldı ama bize hedef gösterdi Dedem rahat uyuyor mezarında kıvırcık. 26.08.2024/Samsun İbrahim COŞAR |