Yanlış zamanda mı karşılaştık sizinle bayım?
Yoksa aşkınızın miadı mı doldu?
Oysa ben , sizinle
Ömrün en olgun zamanında rastlaşmıştım..
Karşılaştığımız mevsim gibi
Sonbahardım.
Bir zamanlar umut olan ama hayal kırıklıklarıyla sararan yapraklarımı dökmüştüm.
Saçlarım beyazlarken,
Yalnızlığıma
Sessizliğime hazırlanıyordum.
Merhaba diyordum yeni yüzüme.
Yüzümdeki yaşanmışlıkların izlerini selamlarken de
Gülümsüyordum her birine.
Takmıyordum hayatı da eskisi gibi.
Özgürleşmiştim bir zamanlar beni ele geçiren rutinlerden.
İste böyle bir ahval içindeyken
Siz çıktınız karşıma.
Öyle bir gülümsediniz ki
Gözlerimi kamaştırdınız.
Sizi güneşim sandım.
Hemen çiçeklenmeye başladım.
Bahar vuku buldu güz olan gönlümde.
...

Sizin o emsalsiz gülüşünüzle
Tam yaza hazırlanıyordum ki
Birden soğuk rüzgarlarınızı estirtiniz üstüme
Hem de en sert biçimde.
Ne kadar dirensemde nafileydi
Açan allı morlu çiceklerimi soğuk aldı.
Biraz ısıtsaydınız
Belki bu kadar canım acımazdı.
Yine anlardım kış geldiğini
Sizin gitmeniz gerektiğini
En azından elimde bir tohum kalırdı.
Kışın bir gün biteceğine dair..
Bir gün geleceğinize dair.
Bir gün bize dair....
Bir umut ekerdim gönlüme.