Zaman Donmuştu
Zaman, ince bir ip gibi sarkarken boşluğa,
Adımlarım ağırlaşıyor gecenin ilerleyen saatlerinde. Ay, yüzünü dönerken karanlığa, Yıldızlar birer birer kayboluyor ufukta. Ve ben, son sigaramı çekiyordum içime, Saat, çoktan gece yarısını geçmişti. Bir bıçak gibi kesiliyordu anılarım, Çocukluğum, gençliğim çalınıyordu yavaş yavaş, Düşlerim, birer birer talan ediliyordu. Herkes kendi payını alıp giderken, Ben kalıyordum yapayalnız, Karanlığın kollarında. Saat, hala gece yarısını geçiyordu, Zaman donup kalmıştı sanki, Karanlığın göğsünde parçalamaya çalışıyordum sabahı. Ama gün doğmuyordu saçlarıma, Soğuk iliklerime kadar işliyordu, Tepeden tırnağa buz kesiyordu yalnızlığım. |