Bizim Çoban
Koyun meler, kuzu meler
Garip gönlü hüzün dolar Ne de yanık kaval çalar Dertli dertli bizim çoban Bu iştendir ekmek aşı Karabaştır can yoldaşı Kâh ovada, kâh dağ başı Gezer durur bizim çoban Subaşında dinlenirken Çay ateşte demlenirken Sevda başta gamlanırken Hayal kurar bizim çoban Üstündedir ak kepenek Yatak olur nerde gerek Gün doğarken yürüyerek Köye döner bizim çoban |