ZAMAN
Güneş batar tepelerin ardından
Guruba hafiften kızıllık çöker. Çekeni usanır gönül derdinden Zaman beyazları saçlara döker. Vakit yaklaşırken günün sonuna Ay çıkarken yıldız yağar yanına Kullar çeker bütün hayat yükünü. Görmeye gelmişiz dünya hanına. Kutup yıldızıyla yön bulunuyor Karanlık hükmünce yol alınıyor Kuşluk yaklaşıyor gün salınıyor Güneş yükseliyor tan görünüyor. Dalından dökülmüş gazel misali Takvinin yaprağı koparak düşer. Canlıya yaşamdır zaman emsali Yaşarken gördüğü duruma şaşar. Zamanı mevsime aylara böldük Yıllar geçti gitti bizler yaş aldık Anlamadık geçti gençlik çağları Varışta yaşlanan bedeni bulduk. Taptaze bir umut yeni bir güne Elveda diyerek geçen her düne Her giden yerine gün gelir yine Alem’in devranı böylece döne. Geçmişten hatıra kalsın ardına Zaman ilaç olsun kulun derdine Bulutlar götürsün bütün kederi Mutluluklar getir sevgi yurduna. A. Kadir YALDIZKAYA |