SENSİZLİK MİRAS KALDI DÜŞ SANRILARIMDA
gözlerinden baykuşlar
gözlerinden varoşlar geçti belli ki estirdiğin rüzgârlar kadar yağmurlar biçemedin sen benden vazgeçtin amma ben senden vazgeçemedim gönlüne üryan tohumlar ektin kıvır kıvır saçlarına avuç dolusu yıldızlar serptin açıl susam açıl diyerek nice naralar atıverdin neticede muradına erdin beni bir güzel bitiriverdin duymak istemem şimdi kalabalıkların uğultusunu gök gürültüsünü duymak istemem bir büyük sessizlik dolaşıp dururken yalnızlığımda sensizlik miras kaldı düş sanrılarımda fena mı, yokluğuna terfi ettim |