YOLUNU BEKLERKEN
Yolunu beklerken düştüm ansızın
Özlemin, hiçliğin tam ortasına İçime işledi taa gönül sızın Hazan düştü sensiz gül vahasına Seni ben delice sevdiysem ne var Ne var yollarına baktığım kadar Günlerim karıştı güz oldu bahar Kurudum döndüm çöl sahrasına İlmek ilmek arasam da yar seni Bulamadım gün yüzünde gölgeni Dermansızım bekliyorum dönmeni Sensiz bitap düştüm dert deryasına Biçare kalanın dilindeki eyvahtır Gönlüm biçare,başım bedbahtır Yaralı gönülden çıkan bir ahtır Bilesin muhtacım kul duasına İnleyen sesimden ağaran saça Ne gerek var söyle bunca izaça Bu sesler gelişine yol aça Yetiş okunmadan göç selasına Bu göç ki bekleyişin bitişi Kim hak eder böylesine gidişi Dön artık sılana sevilen kişi Sonra gidem aşkın pak edasına Yusuf Ay |