SEN GÜLÜMSE YETER
Ne sesin kesildi kulaklarımdan
Ne de gülüşündeki ahenk şiirlerimde Öylesine işlemişsin ki ruhuma Çıksan,ruhum çıkıp gelecek ardından Ben sana sevdalı bir deli Ben sana yanan bir kor Ben ki aşk çölüne düşen bir damla Ben ki uğruna adadım her şeyi Bir kıvılcım ver,karanlıkları aydınlatırım Savur saçlarını bad-ı saba olup eseyim teninde Uzat ellerini ve tut ellerimi Sana mutluluğu en güzel ben yaşatırım Sesinde ahenk var, sen gülümse yeter Kışın kardeleni, baharın kuşları Gül bahçesine döner hüzün kokan şehirler Sen gülümse,seyran olur viran olan yer. Yusuf Ay |