UTANSIN
Sana kızılmıyor ey zalim kader
Yolumu kedere süren utansın. Haksızlık insana verirken keder Yorgunu yokuşta yoran utansın. Sevgi baharının kuru dalıyım Garibana çıkan hüzün falıyım Yaradanın acı yüklü kuluyum Yarama neşteri vuran utansın. Çaresizim yolum düştü kedere Beslediğim umut düştü hedere Sonucu bağladım kötü kadere Kısmet defterimi düren utansın. Sitemim sanadır ey kahpe felek Başlamadan bitti tuttuğum dilek Kötülük yapanlar olsunlar helak Yaramı tuz ile saran utansın. Vefasıza bağlı kalmış kaderim Hiç bitmiyor onun için kederim Bilinmez menzile doğru giderim Yollarıma pusu kuran utansın. Kalbimde sızılar yaram kanıyor Yürek ateşlere düşmüş yanıyor Uzaktan görenler mutlu sanıyor Sevgi dallarımı kıran utansın. A. Kadir YALDIZKAYA |