Umutlar Yandı
Umutlar Yandı
Memleket yandı gardaşım Kül oldu orman, Kavruldu börtü böcek Solucanlar nefessiz kaldı toprak altında Utandı mavi gökyüzü kızardı, Kül oldu evler, damlar Beyaz gelinlikler eridi gitti Eridi umutlar alev, alev Gençliği gitti yanan sandıkta Hatıraları ateş oldu, yandı Toz oldu, duman oldu savruldu Ciğeri yandı Ayşe teyzemin Oturdu kara toprağa Sessizce ağladı, ağladı Başını yere eğdi, sakladı gözyaşlarını Utandı söylemekten Utandı halinizden Siz utanmadınız Memleket yandı gardaşım Sizin haberiniz olmadı Umurunuzda olmayacak, bilirim Kül oldu umutlarımız bu arada Bizim köyde bile olmayan kargaşada Siz kavga ediyordunuz Ankara’da... |