Ölü bir kent idin ve işveli aşkların ışıdığı şehrin surlarında saklı bir yankı.

Şakıyan bir yabancı idin misal
Şevkle kırağı çalan gecenin verdiği
Hükümden cesaret bulup da
Gecenin gözüne kaçan kirpik gibi
Ya da nedendi kaşların gözlerinin üstünde
Edalı bir ahenkle göz kırpıyordu bana?
Ve nedendi cahilce sevmenin
Nesi kötüydü elemi çeyrek geçen

Rotanın istikametinde
Ben ki:
Gemisini terk etmeyen kaptanın yufka kalbi
Ve işte dibi delik terk edilmişliğime
Telkin eden anne nasihati
Ön sözü olmaya müsait bir şiirin ikindisi
Şark bülbülü
Şark çıbanı
Garba doğacak mıydı sahi
Bir köşede unutulan güneşin caka sattığı
Göğün
Ve yerin müdavimi
Sere serpe uyuduğum yorgunluğunsa muadili

Bazen bir göl
Bazen bir gölet
Bazense köle
Yıkılmak bilmeyen kale duvarlarıma
Kalemim ile monte ettiğim
Hem hüznün dibi
Hem de göğün tepesi
Tekbir getiren aşkınsa isyanı
Perde arkasına gizlenen bir çocuk misali
Gel-geç aşkların da umurumda olmadığı
Hem günün inkârı
Hem de gecenin gözünde saklı

Nur gibi
Gök gibi
Nar gibi
Nazenin ruhumun fısıltıları
Ve o vaveyla
Kumruların muhabbeti
Kurum kurum gezinen bir avuç kurumda iken
Yaşımın hem neferi hem asaleti

Sözcüklerle iç içe
Dış sesin sönmüş sesi
İçre yolculuğumun asla sahip olmadığı
Hem kibri
Hem nefreti
Ötelediğim kadar yalanı ve kini
Sevgi ve dokunulmazlığı
Aşkınsa ırksız yolculuğu

Gün bezeli şehir
Şehir gamzeli kız
Kızgın lavlarda dahi mevcut hız
Elim yansa da
Dilim sussa da
Zemherinin zikri
Kalemin fikri
Gül mizaçlı bir ömrü
Hediye eden kâinatı
Şükürle ansam ne ki?

Yeter ki ölüm olmasın bu hikâyenin sonunda:
Adı üstünde
Bir hikâyeden ürüyen şiirlerin zirvesine
Konan umut gibi aşk gibi
İnanç gibi
Vazgeçilmezin de hulasası
Mademki yüce Mevla böyle istedi.