TrenNinniler söylerken ihtiyar saat kulesi Zaman erir ve tüm trenler gider Raylarsa yerinde durur gururlu dağlar gibi Yağmur eker peronda el sallayan insanlar Sevmek trene binmeye benzer Kader sürükleyince mehtabı yüreğe Binilir bir istasyonda koşarak heyecan içinde Ve son istasyona gelmeden inilmez Saçlara kırağı düşse de Şarjöründen namlusuna sevda süren insan Bir kez trene bindikten sonra Yüreğiyle seyahat eder her yere Asla trenden inmek istemez geçtiği istasyonlarda Tren nereye giderse gitsin Raylar yolunu bilir ömür maratonunda Kendini rayların akışına bırakan Gördüğü tünellere sadece selam verir Seeğmenoğlu |
Tren makas değişse de sapan yol uzun-ince.
Hiç bitmeyecekmiş gibi gelirmiş yaşlı ve gence.
Sanır her şey elindedir trene binmeden önce.
Anlar inmek gereğini kaybolunca son dönence.
deyiverdim affınıza sığınarak.Üstadı selamlıyorum.sağlıcakla,Saygıyla.