MUALLAK
Karanlık bir yoldayım, gitmeye yok takatım,
Ne başta ne sondayım, muâllâkta hayatım. Kalmak mı kolay olan, gitmek mi bilmiyorum Kabûl görmez bilirim, desem ki gelmiyorum. Taşlar ağır gücüm yok, oturmuyor yerine, Çırpındıkça daha çok iniyorum derine. Kader, yazgı değişmez, çırpınışlar boşuna Herkes geldiği gibi, gidecek bir başına... Dünya sarhoşluk verir, tadına doyamazsın Yemek var, götürmek yok, cebine koyamazsın. Hayat bu acı tatlı, neşe ve hüzün saçar Tek gerçek var, tek bir yol, kapıyı ölüm açar. Nûriye Akyol |