Vurgun
Yokuşun başında
Turuncu güneşe dönmüş yüzünü hayalim Kazablanka’da direnişçi gülüşü İngrid Bergman bakışına vurgun Şiire kardeş olmuş Şiirim Yarım kalmış bir ezgi şimdi Güne dair aldığım notlar Aşkın ve kavganın en yalın biçimi oluyor umut Kırkikindi zamanı güleç bir çocuğun avucuna karışır Sislerin ardına sakladığım Şiirim Gece bekleyişlerinde Rengini senden alan mürekkep Sanki müebbet yemiş tutsağın Satır satır Sinesinde sakladığı gülüşe Kederi eklemesiydi Şiirim Kaç kez kendimden ırak Düzce yalnızlığı iliştirdim korkuma Sözcük Nedensiz eylemdir bu iklimde İklim Yeşil tadındaydı Tadı yörük kadının ellerinde Tuzlu ayran olmuştu “No pasaran” deyip Son satır heyecanıma yenildi Şiirim … |
İngrid Bergman, memleketimin efsanesi.
Aşk ve hüzünle, filme paha biçilmez katkısı. (Onun, Casablanca film çekiminde oldukça şaşkın ve üzgün olduğunu okumuştum.)
Evet, her daim şiir dergahı bu sayfa.
Teşekkürler emeğinize, Şair
Kutluyorum, çok saygımla.