Stella ....
Şiire unutuldum. bir akşam
okunmuş üflenmişim üç saat önce doğmuş bir aşkın kulağına.. iki cümleye sahrada serap olunurmuş demek ki kim doyurmuş yedi buçuk asırlık özlemimi onu bilemedim. Ve ben anamın kızıyım sırtında sevince bir gömlek ayaklarım yere basar vaziyette duman tüterim şu dağlarda rüzgar yutarım şu ovalarda.. Bir dediği diğerini tutmayan mevsimler yar yanağı gibi al al saçları gövermiş yaprak soğuk kar alın yazısı olmuş öyle beyaz öyle beyaz on da çok sevilirim ki! Adıma seslenen her heceyi Hephaistos da kulağına fısıldamış olmalı birileri eğer siz duyarsanız bir zahmet bırakın uslu bir nehrin koynuna ben alırım Bu şiire unutulmanın adı aşk başka bir izahı yoktu... |