Sevdim seni İstanbul.
Sur sur sevdim.
Cami cami, minare minare, türbe türbe sevdim. Her vakit yankılanan ezanlarını, ramazanlarda ışıl ışıl parlayan mahyalarını, coskunu, sevincini sevdim.
Beyaz sabahlara uyandım seninle. Gemiler yürüttüm mavi rüzgarlarda.
Lale desenli kubbelerde "Hu" diye öten bülbüllerini sevdim.

Sevdim seni İstanbul
İki mavi arasında kanat çırpan martıları sevdim, kar beyazı.
Erguvan tonlarındaki tebessümlerine aşık oldum. Lale renklerinden ecdada seslendim.
Düşen her yaprağına hüzün şiirleri dizdiğim.
Sırılsıklam yağmurunla gezdigim.
Çay kokulu, simit kokulu, sevda kokulu şehir.

Sevdim seni İstanbul.
Pervazlarında yorgun güvercinlerin masumluğu yansır gözlere.Tarih yansır, mehtap yansır, yıldız yansır. Her gecesi şiir gülen, hüznü şiir ağlayan. Hıçkırıkları duyulur kemenların. Limanısın kimsesiz çocukların, ana şefkati gibi. Sarıl boynuma peri güzeli. Isıt yüreğimi yüreğinle.

Sevdim seni İstanbul.
Vapur vapur, rıhtım rıhtım sevdim. Gençliğimin sevda yeli. Yakamda taşıdığım karanfil.
Çamlıca’dan semaya uzanır ellerin, efsunlu bir akşam üstü. Aşk aşk düşersin. Aşk aşk yakarsın. Aşk bakarsın.
Sen ki ilhamı şairin, emaneti Fatih’in.
Tepe tepe, düzlük düzlük, köprü köprü sevdim.

Sevdim seni İstanbul...
Sevdim seni...

Abdurrahman Tümer