Son konuşma, son veda
O, son konuşmanın bir veda olduğunu bilemedim!
Ayrılık rüzgarların ettiğini bilemedim! Sevgi kaybolmuş, nefret ve öfke sarmıştı etrafımızı Anlıyamadım! Meğer ne kadar çok çekemiyemiz varmış yine anlamayacağım. Evet, bura da hata benim! Suç benim! Çünkü ben anlayamadım, insanların niyetini... Kabahat benim payıma düşen! Sana ise aşkın Inceldigi, zerafetidir... Umarsizca bütün iyi dileklerimi paketleyip yolladım! AH sevdiğim, adresin değişmemişse eğer... Bir zarfla mektup gelecek, onca zamanın ardından! Içinde anlamlı şiirler beklersen... Hüsrana uğrarsın! Fallardan artakalan güzellikler... Papatyalar, sümbüller saklıdır içinde... Önemli olan... Meseleleri zarfın kenarına iliştirdim! Koklarken beni duy diye... Sarıldigim sevda çiçekleri... Böylemi kokusu bilmem! Mevsimler de bir tuhaflık var... Inanır mısın? Hiç bir ağustos sabahı bu kadar üşümemiştim! Bahar bütün lütfü ile geçmişken yanımızdan! Ardında bu yaz yakışmadı! Dinçer Dayı |