Uçurtmaları Vurdular
Hala misket biriktiriyorum kavanozda
Hatıra olsun diye işte -öylesine Belki de gözlerini unutmamak için /bilemiyorum Kâğıttan gemiler yüzdürüyorum Kuyruğunda ateş yakıp Külünü çekerken içime Suya yazılanları okuyorum Sokakta top oynayan çocuklara karışıyorum Birkaç dakikalığına da olsa Seni unutturan atışmalara dalıyorum Sonra terli gömleğimi çıkarıp /yine yokluğunu giyiniyorum Karaköy’de balık tutuyorum Galata’da rehberlik ediyorum İstanbul’un en işlek caddesinde İstiklâlde yani Gitar çalıyorum mesela Belki bir yerlerde Seninle yeniden karşılaşmak ümidiyle İşte bu umut beni öldürmüyor Yaşatmıyor da Uçurtmaları vurdular Güneşi de yakacaklar "İmgeler en ulaşılamaz doruğunda" Bâb-ı Âli’nin kaldırım şairleri öldü /ve biz şiirlere gömüldük |