payıma sensizlik, yadıma hasret düştü.
Bana da senden yana siftahsız dükkan düştü.
Sebepsiz adımladım sensizlik kumsalını,
Ömrüme sonbahar, fikrime hazan düştü.

Neden bütün sokaklar sana çıkıyor bilmem.
Tüm köşe başlarına senden hatıra düştü.
Gökte asuman mısın? Göğsüme yıldız düştü.
Kanayan yerlerime merhemsiz kıraç düştü.

Görmesin gözüm tamam, ruhum bi-ilaç düştü.
Sevmek ayıp diyorlar, o ayıp bana düştü.
Firakınla her gece yeşillenir gökyüzü.
İçimde kızıl ateş dışıma helak düştü.

Delileri memleketin, yolları tamam etti.
Ardından yol bilmezim dizimden derman düştü.
Akıl dedikleri unutmaksa cananı
Tutkunum, divaneyim, akla hezeyan düştü.

Gece siyaha inat, saçlarıma ak düştü.
Turuncu hayalimi, gömdüm karanlığına
Bülbülden öğrendim güle sitem etmeyi.
Bir alaca karanlıkta, leblerime sen düştü.

Dert bana, çile bana, bana imtihan düştü.
Deliler arasında, akılsız inat düştü.
Beklemek çare mi ki, ölüm geldi kapıma,
Elim koynumda kaldı, aklıma sevdan düştü.

Abdullah Ecevit