Vedayı erteler
Bir çizim var gözümden,
Gönlüme dökülen, Gözde gizli kalmayı reddeden. Çizimde bir bakışın var, Acıları gizlenmiş, bir gülüşün var. Hatıralara sıkışıp Kalan, bir duygu var. Bir şairin gönül kalemine dokunur, İnceden mısralara, dökülmeyi bekler. Sarılıp tutunmuş, bir kuru kırık dala, Kırılması ertelenmiş, vedayı bekler. Bir sözcük var dolanmış dilinin ucuna. Hükümden sonra, Gün ışığına, hasretle buluşur, Güneşin Kıvılcımları teninde yanar. Tüm özlemler son nefesi beklercesine, Mahkumun bağrını yakar. Bir vedaya sığmayan, Binlerce sözcük var. Kimsesiz bir çocuğun ağlayış sesi, Gece yarısı rüyamda duyulur. Rüyanın’"huzursuzluğuydu, Huzursuzluk yaratan, vedayı erteler... |