Kalbîm
Bitmek bilmedi yalnızlığın
Dile gelmedi çaresizliğin Uslan be yüreğim darbelere Göğüs gelecek takatim yitik Onca kalabalığa rağmen Çektiğin bu yalnızlık Hissini veren insanların samimiyeti Sahte gizli çifte yüzleri yordu Karanlığa gizlenmiş kirli arzuların Anlık zevklerin geçici heveslerin Üzerine örtülmüş incecik sahtekar Bir simaya gizlenen karakter yoksunu İnsanlar tanıdın Artık umudum bitik yorma Yorgunluk gözlerime yelkendi Umutlar damla damla bitirdi Yüreğimde birikmiş uzun uzun Yarım yamalak mısralar Kursağımda biriken hece hece Yalnızlığı anlatan kafesten kalbim. |