ONBEŞ / 15 TEMMUZ ŞEHİTLER DESTANI 2.Bölüm 4 ŞEHİT UMUTCAN KILIÇ
ONBEŞ / 15 TEMMUZ ŞEHİTLER DESTANI 2.Bölüm 4 ŞEHİT UMUTCAN KILIÇ
ŞEHİT UMUTCAN KILIÇ Uzun zaman beklenen misafir Evliliğin amacı ve tatlı meyvesi 8 yıl sonra gelen tek yolcu Mutlucan adı gibi kendisi de mutlu Gelişiyle etmişti hem annesini hem babasını mutlu Aslanlar gibi büyümüştü anne kucağında baba ocağında Kılıç gibi keskindi bakışları ve yüreği gelecekten hep umutlu Mutlucan mutluydu validesi mutlu Sekiz yıl sonra da olsa mutlu etti annesini babasını Sevindirdi çevresini şenlendirdi obasını Baba şimdi sevinçle tutuyordu yasını Kaybetmişti biricik evladını evliliğin meyvasını Şehit olmuştu Mutlucan15 Temmuz Gecesi Benziyordu Al Bayrağa Üzerinde kanlar içindeki elbisesi Mahzun Baba anlatıyordu o geceki macerasını Tutuyordu içine akıtarak gözlerinin yaşını Hüzünlüydü kalbi ama mutlu Oğlu cennete gittiği için umutlu Anlatıyordu Baba Bilal Kılıç Gözyaşlarını akıtarak içine Sönmez bu ateş diyordu gitsem Çin’e Maçin’e Ama ağlamayacağım asla diyordu Oğlum kutlu bir dava için şehit olmuştu O gece Mutlucan TV izliyordu Baba diyordu galiba Boğaziçi’ne teröristler bomba koymuştu Köprünün bir tarafını tanklar tutmuştu Böyle demiş ve sonra uyumuştu Yorgundu o akşam ve üşütmüştü Ben başladım TV izlemeye oğlumun kaldığı yerden Anladım bir darbe kalkışması olduğunu Koştum giyinerek elbisemi çıktım yola Duyarak içimde şairin sesini Haydi yiğit asker çık yola Çık ki vatan kurtula Ne zaman sonra oğlum Mutlucan Uyanmıştı duyarak bomba seslerini Seslenerek uyandırmıştı annesini Anne ben gidiyorum galiba babam tehlikede Babam değilse mutlaka vatan tehlikede Ağladı yol boyunca ’Babam Babam’ diyerek Annesi aradı oğlum Baban iyi diyerek Oradan geri dönmedi Mutlucan Babam iyiyse bile vatan değil diyerek Böyle bir gecede dönmek olmaz Vatan yolunda döneklik vicdana sığmaz Kadınlar gibi evlerde oturup durmak olmaz Yaslı baba anlatıyordu gözleri yaşla dolu Ben külliyede idim o da ordaymış Bombalar yağarken altındaymış Şehit olmuş orada Allah diyerek Ben eve döndüm o dönmedi Aradım durdum hiç görünmedi Hastanelere gittim baktım yok Morgda gösterdiler birini Bu benim oğulum olamaz dedim yok yok Şok olmuştum aslında tanınamaz haldeydi İnsanlıktan çıkmış bambaşka bir haldeydi Evet bu benim oğlum dedim neden sonra Oğlum şehit olmuş cennete gitmişti Millet için vatan için din için Kendini feda etmişti Elbisesi alkanlara boyanmıştı Albayrak’a benzemiş 8 yıl sonra gelen misafir Allahtan gelmiş Allah’a gitmişti Demek ki o Allah’ı sevmiş Allah ta onu sevmişti Ahmet Kemal |
Sizin de duyarlı yürek sesinize gönülden tebrikle. Sonsuz saygılar...