Yol
Gün oldu yetimi kaldık
kızıl şafağın sözüm kan revan içinde acılarımızın telaşı değil miydi taviz vermez kavgamızın ateşi ve ne zaman yola koyulsak göğsümüzde açlıktan ölen bebeklerin ağrısı sözümün sılası demiştim uzunca hikayenin satırlarında zulmü darağacına çektim Kim bilir otobüs yolculuğu boyunca yanında oturan kimliğin içinde ne çok yaşanmışlık vardır Ben en çok uzun yollar boyu otobüs yolculuklarını sevdim daha samimi gelmiştir yorgun ve terli elleri ile bir yere kavuşma heyecanına denk düşen o yollara sıla hasretlerini koyan yalnız halkım gibi Hiç gitmediğimiz yerdi hayal ve Hiç gitmemiştik o yere Yollar boyu geçiyoruz günleri Gül goncaları Eşkiyanın buz tuttuğu dağları aşıyoruz ve Zaman yol çatan eşkiya gibi soydu sinemizde ne varsa arta kalanı Günleri günlere katıyoruz Günleri büyük sevdamıza katıyoruz... |
Bir zamanlar F. G. Lorca şöyle demiş:
"Yolu bilsem bile muhtemelen Cordoba'ya asla varamayacağım."
Çok üzülmüştüm bunu okuduğumda. Neyse ki, onun yerine, ben gitmiştim o fantastik, o mistik tarihi mekana.
Yine şiirdi, yine başka başka yollarda yürüttü, düşündürdü...
Teşekkürler, tebrikler ve saygılar, Şair.